اثر فلاونوئید خالص برگ ازگیل بر یادگیری و حافظه اجتنابی غیرفعال در موش‌های صحرایی اوارکتومی شده آلزایمری

مقدمه: اوارکتومی و حذف استروژن با القای نشانگان متابولیک سبب کاهش یادگیری و حافظه می‌شود و احتمال ابتلای به آلزایمر را افزایش می‌دهد. آلزایمر اختلال عصبی پیش رونده‌ای است که درمان قطعی ندارد. از سویی پلی‌فنل‌ها به سبب داشتن ویژگی‌های آنتی‌اکسیدانی، تاثیر مهمی بر پیشگیری از بیماری‌های تحلیل برنده عصبی و پیری دارند‌. هدف: تعیین اثرفلاونوئید خالص برگ ازگیل بر اختلال حافظه ناشی از استرپتوزوتوسین (STZ) در موش‌های اوارکتومی شده. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 48 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار به وزن 200-250 گرم که به صورت تصادفی به 6 گروه: جراحی شم، اوارکتومی، اوارکتومی+استرپتوزوتوسین، اوارکتومی+سالین، اوارکتومی+استرپتوزوتوسین+فلاونوئید ازگیل، اوارکتومی+استرپتوزوتوسین+سالین تقسیم شدند. نخست حیوانات اوارکتومی شدند و پس از سه هفته، با دستگاه استریوتاکسی کانول‌گذاری شدند. تزریق داخل بطن‌های مغزی استرپتوزوتوسین (mg/kg3، دو بار) برای القای اختلال در حافظه انجام شد. سپس، موش‌ها از روز تزریق STZ، به مدت 21 روز فلاونوئید (mg/kg10) به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. برای ارزیابی حافظه اجتنابی غیرفعال حیوانات از دستگاه شاتل باکس استفاده شد. نتایج: اوارکتومی تاثیر معنی‌داری بر یادگیری و حافظه اجتنابی غیرفعال نشان نداد (873/0p=). تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین به طور معنی‌دار یادگیری و حافظه اجتنابی غیرفعال را کاهش داد(001/0p=). تیمار فلاونوئید به طور معنی‌دار موجب بهبود یادگیری و حافظه موش‌های الگوی آلزایمری شد(001/0p=). نتیجه‌گیری: تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین موجب تخریب حافظه اجتنابی می‌شود و درمان با فلاونوئید می‌تواند از اختلال حافظه ناشی از تزریق استرپتوزوتوسین جلوگیری کند.